Siostry Klervie i Awena Guélou

Klervie i Awena wykonują tradycyjny, bretoński rodzaj śpiewu: Kan ha Diskan* (śpiew naprzemienny, pieśni śpiewane do tańca). Pierwszy raz wystąpiły na scenie w 2023 roku, z okazji konkursu Kan Ar Bobl. I wtedy na dobre się zaczęło! Od prawie 3 lat śpiewają na fest noz** w całej Bretanii (Festiwal Fisel, Nuit de la Gavotte, Festival de Kleg, Festival des Vieilles Charrues…). Na ich repertuar składają się głównie tańce z Kreiz Breizh (środkowa Bretania), takie jak: gavottes, plinn, kost ar c’hoat… śpiewane zawsze po bretońsku. 

Siostry pochodzą z Trégor i mieszkają w pobliżu Guingamp w Côtes d’Armor. Chodziły do dwujęzycznej francusko-bretońskiej szkoły, czują się swobodnie w obu językach. Od najmłodszych lat nasiąkały kulturą bretońską – wielu członków ich rodziny grało w bagadach (tradycyjnych orkiestrach dętych) lub tańczyło tańce w kręgach podczas fest noz. Inni w zespołach grali do tańca.

To, co Klervie i Awena szczególnie cenią w Kan ha Diskan to wspólnota, która tworzy się między śpiewającymi z tańczącymi. Autentyczne dzielenie się. “Kiedy śpiewamy, energia przepływa między nami a tancerzami. Po występie łatwo nawiązują się kontakty – ludzie przychodzą porozmawiać i wymienić się pomysłami. Kan ha Diskan nie jest szczególnie popularny wśród młodych ludzi w Bretanii, ale z pewnością powinien być bardziej!” – mówi Klervie.

Awena ma 16 lat i jest w pierwszej klasie liceum, gra na akordeonie diatonicznym. 24-letnia Klervie jest nauczycielką w dwujęzycznej, francusko-bretońskiej szkole. Obie tańczą tańce bretońskie w kręgu Korriganed Pañvrid w Pommerit Le Vicomte, Klervie od kilku lat zajmuje się tam choreografią. 

*Kan ha diskan – naprzemienny tradycyjny śpiew bretoński. Najczęściej pieśni Kan ha Diskan wykonywane są przez dwóch śpiewaków/ śpiewaczki: jedna osoba podaje melodię i słowa, druga dołącza się pod koniec frazy muzycznej, którą następnie sama powtarza (czasami z niewielkimi “ubarwieniami” muzycznymi).

Pieśni Kan ha Diskan są pieśniami śpiewanymi do tańca. Ich idea polega na tym, by “śpiew nigdy się nie kończył” (tańce bretońskie najczęściej są tańcami “zataczającymi krąg”, czyli tańcami kręgu). (za Wikipedia)

**Fest-noz – z bretońskiego “zabawa nocna”. Tradycyjna bretońska zabawa taneczna, oparta na dawnych, zbiorowych tańcach z towarzyszeniem śpiewu i muzyki instrumentalnej, niektóre z tych tańców sięgają okresu średniowiecza. Od 2012 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.